Kroz vekove, zima se pokazala kao jedno od najtežih perioda u godini za pokretanje uspešnih vojnih operacija velikih razmera; potreba za jedinicama obučenim za zimsko ratovanje je kritična. Ipak, prvim mjesecom Velikog rata 1915. dominiralo je nekoliko velikih ofanziva, posebno u istočnoj Evropi.

Evo 4 važna događaja Prvog svjetskog rata u januaru 1915.

1. Austro-Ugarska karpatska ofanziva

U januaru su Rusi pokrenuli ofanzivu kroz prijevoj Uszok u Karpatskim planinama. To ih je opasno približilo istočnoj granici Austro-Ugarske i kružili su izvještaji o ljudima koji su bježali iz mađarskih pograničnih gradova u iščekivanju ruske invazije.

Austrougarska vojska jedva je bila u poziciji da pruži otpor. Ne samo da je pretrpjela ogromne gubitke 1914. godine, već su oni uključivali i neobično visok broj ubijenih oficira.

Austrougarska vojska u januaru 1915. godine bila je loše opremljena za zimsko ratovanje i još uvijek je bila pokleknuvši od nekoliko velikih vojnih neuspjeha tokom prethodnih mjeseci.

Posljedično, austrijska vojska 1915. nije imala stabilno vodstvo, sastojala se od neiskusnih regruta, nije bila obučena u zimskom ratu i bila je brojčano inferiornija od kolosalne vojske Ruskog Carstva . Svaki napad u takvoj poziciji mogao je izazvati ogromne žrtve za Austriju-Mađarska.

Pprkoseći svim ovim ograničenjima, načelnik štaba Conrad von Hötzendorf započeo je kontraofanzivu na Karpatima. Na to su ga navela tri faktora.

Prvo, Rusi bi bili na udarnoj udaljenosti od Mađarske ako bi pobijedili na Karpatima, što bi moglo brzo dovesti do pada Carstva.

Drugo, Austrijanci još uvijek nisu razbili opsadu kod Przemyśla i trebala im je negdje pobjeda nad Rusijom da bi se to dogodilo.

Konačno, Italija i Rumunija su tada bile sklone da se pridruže ratu na strani Rusije – pa je Austriji bilo potrebno demonstracija sile da ih obeshrabri od objave rata.

Njemačka ilustracija druge opsade Przemyśla, iz Ilustrovanih ratnih vijesti od 13. januara 1915.

2. Osmanska vojska uništena kod Sarıkamışa

Na Kavkazu, Enver-pašin katastrofalni napad na grad Sarıkamış koji su držali Rusi – koji je počeo u decembru 1914. – nastavio se bez znakova poboljšanja. Osmanske trupe su umirale na desetine hiljada, dijelom od ruskih branilaca, ali uglavnom zbog negostoljubive kavkaske zime.

Sedmog januara Enver-paša je napustio bitku i vratio se u Istanbul.

Nakon Po povratku Enver-paše 7. januara, ostatak osmanske vojske počeo se povlačiti u Erzum i konačno je napustio područje oko Sarıkamışa do 17. januara. Istoričari su podijeljeni oko tačne brojke za Osmanliježrtve, ali se pretpostavlja da je od početnih snaga od 95.000 samo 18.000 ostalo na kraju bitke.

3. Britanija gleda u Dardanele

Grafička mapa Dardanela.

Na sastanku u Britaniji, državni sekretar za rat lord Kitchener predložio je napad na Dardanele. To će ih, nadao se, približiti izbacivanju Otomanskog carstva iz rata.

Štaviše, ako Britanija može uspostaviti kontrolu tamo, imali bi put da kontaktiraju svoje ruske saveznike i u tom procesu oslobodili bi dostavu ponovo u Crnom moru.

Postojala je i mogućnost da bi savezničko prisustvo u regionu uvelo Grčku, Rumuniju i Bugarsku u rat na britanskoj strani, pa čak i da bi Britanci mogli napredovati sa Dardanela u Crno more i uz reku Dunav – za udar na Austro-Ugarsku.

4. Boljševici kontaktiraju njemačke zvaničnike

Alexander Helphand Parvus 1905., marksistički teoretičar, revolucionar i kontroverzni aktivista u Socijaldemokratskoj partiji Njemačke.

Suočeni s kontinuiranom neizvjesnošću oko Njihove sveukupne ciljeve, Njemačka je počela istraživati ​​alternativne pristupe ratu.

U Istanbulu Alexander Helphand, bogati pristalica boljševika u Rusiji, upoznao se s njemačkim ambasadorom i tvrdio da su Njemačko carstvo i boljševiciimali zajednički cilj u svrgavanju cara i podjeli njegovog carstva.

Ove rasprave bile su tek u ranoj fazi, ali je u toku rata Njemačko carstvo bilo uključeno u ruski boljševizam – čak je finansiralo Lenjina u njegovom progonstvo kako bi se potkopali Rusi u ratu.