U avgustu 1945. Sjedinjene Države bacile su atomske bombe na dva japanska grada. Prvi je detoniran iznad Hirošime 6. avgusta oko 8.15 sati. Zatim, samo tri dana kasnije, drugi atomski udar uništio je Nagasaki.

Na godišnjicu napada – prvi i posljednji put kada su atomske bombe korištene u ratu – osvrćemo se na razorna bombardovanja i razmotrite njihov istorijski uticaj.

Jedinstveno destruktivni oblik ratovanja

Teško je precijeniti razornu težinu dva bombardovanja. Zaista, prije nego što su bombe bačene, američka vojska je dobro znala šta će da oslobodi – novi i jedinstveno destruktivni oblik ratovanja koji je imao moć da promeni tok istorije.

Robert Lewis, co. -pilot bombardera koji je bacio atomsku bombu "Mali dječak" na Hirošimu, prisjetio se svojih misli u trenucima nakon detonacije: "Bože, šta smo uradili?" Zaista, jasno je da niko nije gajio iluzije da je ovo bilo šta drugo osim ratni čin bez presedana i da će njegov značaj odjekivati ​​u narednim decenijama.

Naravno, baš kao što su američki vojni planeri očekivali, njih dvojica udari su potresli svijet, nanijevši neviđeno i vizuelno upečatljivo uništenje tvrdoglavog neprijatelja.

Manje od dva zla?

Odlukapoduzimanje nuklearne akcije protiv Japana je široko opravdano kao mjera osmišljena da okonča Drugi svjetski rat i tako spasi nebrojene živote koji bi inače mogli biti izgubljeni u borbi. U carskom Japanu, predaja se smatrala nepoštenom, a i car Hirohito i vojska bili su nepokolebljivi da će se boriti do smrti radije nego da se predaju. Sjedinjene Države su na atomske napade gledale kao na brzu alternativu tekućem pokušaju saveznika da napadnu Japan, plan koji se do sada pokazao uznemirujuće zbrkanim.

Bitke kod Iwo Jime i Okinawe bile su izuzetno skupe za Ameriku i upornost japanske vojne odbrane ostavljala je malo sumnje da se invazija ne može postići bez sličnog krvavog sukoba.

U ravnoteži, SAD su odlučile da demonstracija nadmoćne destruktivne sile (i ogroman broj japanskih civila žrtve koje bi dolazile s tim) imale su smisla kao alternativa produženom ratu.

Atomski napadi na Hirošimu i Nagasaki bili su šok i strahopoštovanje u ekstremu. Nakon dva monumentalno destruktivna napada, Japanu bi preostalo malo izbora osim da se preda – ili je barem tako išla logika. Ono što je najvažnije, činilo se da su nuklearni udari na Japan također predstavljali put do pobjede koji nije povlačio za sobom gubitak više američkih života.

Bar na prvi pogled, bombardovanje Hirošime i Nagasakija bilo je uspjeh. Došla je japanska predajamanje od mjesec dana nakon udara na Nagasaki. Ali, dok je mir nesumnjivo uspostavljen nakon bombardovanja, pitanje da li je takva brutalna sila zaista bila neophodna, nikada nije nestalo.

Japanska predaja dogodila se na američkom ratnom brodu USS Missouri 2. septembra 1945.

Mnogi komentatori osporavaju da je Japan već bio na ivici predaje i navode invaziju Sovjetskog Saveza na Mandžuriju i objavu rata Japanu kao glavni razlog za pokoravanje Japana.

Smrtonosni presedan

Bez obzira na to da li atomske napade na Hirošimu i Nagasaki treba posmatrati kao užasnu nužnost ili etički neodbranjivu aberaciju, nemoguće je poreći moćan istorijski presedan koji su oni postavili. Dajući svijetu zastrašujuću viziju apokaliptičnog užasa koji nuklearni rat može nanijeti, udari na Japan bacili su dugu sjenu u posljednjih sedam decenija.

Američki predsjednik John F. Kennedy potpisuje nuklearni rat Sporazum o zabrani testiranja 7. oktobra 1963. Sporazumom koji su prihvatile Sjedinjene Države, Britanija i Sovjetski Savez, ugovor je zabranio sva testiranja nuklearnog oružja, osim pod zemljom.

Nuklearno naoružanje brzo je postalo prioritet za zemlje koje su si mogle priuštiti da finansiraju njen razvoj. To je dovelo do napetog, višedecenijskog zastoja koji je bio Hladni rat i do tekućih političkih sporova okoodređene takozvane „odmetničke“ države – posebno Irak, Iran i Sjeverna Koreja – razvijaju nuklearno oružje. Zabrinjavajuće je, kao što smo vidjeli s Irakom, takvi sporovi imaju kapacitet da eskaliraju u sveopšti rat.

Više od sedam decenija nakon Hirošime i Nagasakija, užasne scene koje su se pojavile iz Japana u augustu 1945. nesumnjivo nastavljaju opsjedati međunarodnih odnosa. Bombe koje su detonirale na dva grada bile su – barem prema modernim standardima – relativno skromne, ali razaranja koju su nanijeli bila je dovoljno brutalna da osigura da cijeli svijet ostane u strahu od sljedećeg nuklearnog udara.