SA je bila ključna za uspon nacista na vlast, ali je imala smanjenu ulogu tokom Drugog svjetskog rata. Smeđokošuljaši su ozloglašeni po svom djelovanju van zakona i nasilnom zastrašivanju njemačkih ljevičara i jevrejskog stanovništva.

Međutim, to je bio razbojnički budnist SA, nezavisnost od regularne vojske (što je izazvalo neprijateljstvo između njih dvojice) , i antikapitalistički osjećaji njegovog vođe, Ernsta Röhma, koji su na kraju uzrokovali njegov propast.

Kurt Daluege, Heinrich Himmler i lider SA Ernst Röhm u Berlinu

Image Credit: German Federalni arhiv, Bild 102-14886 / CC

Hitler pokreće SA

Hitler je formirao SA u Minhenu 1921. godine, privlačeći članstvo od nasilnih anti-ljevičarskih i antidemokratskih bivših vojnika (uključujući Freikorps) kako bi dali mišiće mladoj nacističkoj stranci, koristeći ih kao privatnu vojsku za zastrašivanje protivnika. Prema Nirnberškom vojnom sudu, SA je bila 'grupa sastavljena velikim dijelom od grubijana i nasilnika'.

Mnogi od SA bili su bivši vojnici, uznemireni načinom na koji se prema njima postupalo nakon Prvog svjetskog rata. Poraz Njemačke urat je bio iznenađenje za njemački narod, što je dovelo do teorije da su političari 'zaboli nož u leđa' hrabroj njemačkoj vojsci.

Mnogi Nijemci mrzeli su vladu zbog potpisivanja primirja u Novembra 1918. – a vladu je doživljavao kao 'novembarske zločince'. Hitler je koristio ove izraze u mnogim govorima kako bi dodatno okrenuo ljude protiv Vlade.

Govoriti o politici u javnosti u to je vrijeme bila potencijalno opasna stvar. Prepoznatljiva po svojim smeđim uniformama, sličnim onima Musolinijevih crnokošuljaša, SA je funkcionirala kao 'sigurnosna' snaga na nacističkim skupovima i sastancima, koristeći prijetnje i otvoreno nasilje kako bi osigurala glasove i pobijedila Hitlerove političke neprijatelje. Oni su također marširali na nacističkim skupovima i zastrašivali političke protivnike prekidajući njihove sastanke.

Kada su izbile borbe, vajmarska policija je izgledala nemoćna, a red i zakon obično je uspostavljala SA. To je omogućilo Hitleru da tvrdi da Vajmarski režim nema vođstvo i moć, te da je on osoba koja može vratiti Njemačku u red i zakon.

Povčarski puč

Ernst Röhm je postao vođa SA nakon sudjelovanja u pivskom puču  (također poznatom kao Minhenski puč) 1923., neuspjelom puču protiv vlade u Vajmaru u kojem je Hitler poveo 600 smeđokošuljaša na sastanak između bavarskog premijera i 3.000 biznismena.

Röhm je imaoborio se u Prvom svjetskom ratu, dostigavši ​​čin kapetana, a kasnije se pridružio bavarskoj diviziji Freikorps-a, žestoke desničarske nacionalističke grupe koja je bila aktivna u ranim godinama Vajmarske republike.

Freikorps, koji je zvanično okončan 1920. godine, bili su odgovorni za ubistvo istaknutih ljevičara poput Roze Luksemburg. Bivši članovi činili su veliki dio početnih redova SA.

Rast smeđekošuljaša

Nakon Beer Hall Putcha, SA je reorganiziran i učestvovao je u nasilnim uličnim sukobima sa komunistima, i počeo zastrašivati ​​birače da glasaju za Nacističku partiju. Njegovi su se redovi povećali na hiljade tokom 1920-ih i 1930-ih.

Iako je Röhm napustio Nacističku stranku, a Njemačku, tokom druge polovine 1920-ih, vratio se da predvodi Smeđokošuljaše 1931. i pratio njihov broj porasti na 2 miliona u roku od samo 2 godine – dvadeset puta više od broja vojnika i oficira u redovnoj njemačkoj vojsci.

Ogromno povećanje članstva potpomognuto je pridruživanjem nezaposlenih muškaraca zbog posljedica Velika depresija. Depresija je navela američke banke da u vrlo kratkom roku povuku sve svoje inostrane kredite (koji su pomogli u finansiranju njemačke industrije), što je dovelo do značajnog porasta nezaposlenosti. To je ohrabrilo ljude da se okrenu ekstremnim političkim strankama kao što su nacističke, koje su, čini se, nudile jednostavnerješenja njihovih problema.

Arhitekte Noći dugih noževa: Hitler, Göring, Gebels i Hess

Image Credit: US National Archives and Records Administration, 196509 / Public Domain

Predsednički izbori 1932.

Zaplašen njihovim nasilničkim ponašanjem, predsednik Hindenburg je odbio da dozvoli SA na ulice tokom izbora, gde je stao protiv Hitlera. Hitleru je bio potreban SA na ulicama da stvori haos (koji je tada mogao kontrolisati, u očima njemačke javnosti), ali je jednako tako želio da se prikaže kao da se pridržava zakona. Stoga je prihvatio Hindenburgove zahtjeve i držao SA podalje od ulice za izbore.

Unatoč Hitlerovom gubitku, Hindenburgov ponovni izbor na kraju neće spriječiti naciste da preuzmu vlast. Dva uzastopna savezna izbora kasnije te godine ostavila su naciste kao najveću stranku u Reichstagu i antirepubličke stranke u većini. Hindenburg je tako imenovao Hitlera za kancelara Njemačke u januaru 1933. Kada je Hindenburg umro u augustu 1934, Hitler je postao apsolutni diktator Njemačke pod titulom Führer.

Noć dugih noževa

Iako su neki od sukoba između SS i SA bili su zasnovani na rivalstvu lidera, masa članova imala je i ključne socio-ekonomske razlike, sa pripadnicima SS-a uglavnom iz srednje klase, dok je SA imala svoju bazu međunezaposleni i radnička klasa.

Nasilje SA protiv Jevreja i komunista bilo je neobuzdano, ali neke od interpretacija nacističke ideologije Ernsta Röhma bile su doslovno socijalističke i u suprotnosti s Hitlerovom, uključujući podršku štrajkačima i napadima na štrajkbrehere. Röhmova ambicija je bila da SA treba postići paritet s vojskom i Nacističkom strankom, te poslužiti kao sredstvo za nacističku revoluciju u državi i društvu, te provesti svoju socijalističku agendu.

Hitlerovo glavno pitanje bilo je osigurati lojalnost njegovom režimu njemačkog establišmenta. Nije si mogao priuštiti da nervira biznismene ili vojsku, a u nastojanju da osigura moćnu podršku i uspon na vlast, Hitler je stao na stranu krupnog biznisa umjesto Röhma i njegovih pristalica pro-radničke klase.

30. juna, 1934. Noć dugih noževa izbila je krvava čistka među redovima SA, u kojoj su Röhm i svi stariji smeđokošuljaši, koji su smatrani previše socijalističkim ili nedovoljno lojalnimi novoj nacističkoj stranci, bili uhapšeni od strane SS-a i na kraju pogubljeni.

Vodstvo SA je dodijeljeno Viktoru Lutzeu, koji je obavijestio Hitlera o Röhmovim pobunjeničkim aktivnostima. Lutze je bio na čelu SA do svoje smrti 1943.

Noć dugih noževa uklonila je svu opoziciju Hitleru unutar Nacističke partije i dala vlast SS-u, okončavši revolucionarni period nacizma.

Smanjenje uloge SA

Nakon čistke,SA se smanjio i po veličini i po važnosti, iako se i dalje koristio za nasilne akcije protiv Jevreja, posebno Kristalnu noć 9 – 10 novembra 1938. Nakon događaja u Kristalnoj noći, SS je preuzeo poziciju smeđokošuljaša, koji su tada bili spušten na ulogu škole za obuku njemačke vojske.

Nepovjerenje SS-a u SA spriječilo je Smeđokošuljaše da ikada ponovo zauzmu istaknutu ulogu u Nacističkoj stranci. Organizacija je službeno raspuštena 1945. godine kada je Njemačka pala pod savezničkim silama.

Nakon završetka Drugog svjetskog rata, Međunarodni vojni sud u Nirnbergu proglasio je da SA nije bila zločinačka organizacija. navodeći da je zapravo, nakon Noći dugih noževa 'SA svedena na status nevažnih nacističkih vješalica'.