Od 13. do 15. februara 1945. godine, avioni RAF-a i američkog ratnog zrakoplovstva bacili su oko 2.400 tona eksploziva i 1.500 tona zapaljivih bombi na njemački grad Drezden. 805 britanskih i oko 500 američkih bombardera nanijeli su razaranja nezamislivih razmjera praktično nebranjenom starom gradu i predgrađima prepunom izbjeglicama.

Stotine hiljada eksplozivnih i zapaljivih bombi izazvale su vatrenu oluju koja je zarobili i spalili desetine hiljada njemačkih civila. Neki njemački izvori procjenjuju ljudsku cijenu na 100.000 života.

Zračni napad je bio osmišljen kako bi se konačno okončao Drugi svjetski rat, ali humanitarna katastrofa koja je rezultat napada i dalje postavlja etička pitanja koja o kojima se raspravlja do danas.

Zašto Drezden?

Kritike napada uključuju argument da Drezden nije bio ratni proizvodni ili industrijski centar. Ipak, dopis RAF-a izdat avijatičarima u noći napada daje neko obrazloženje:

Namjere napada su da pogodi neprijatelja tamo gdje će on to najviše osjetiti, iza već djelomično srušenog fronta... i uzgred da pokažite Rusima kada stignu šta Bomber Command može učiniti.

Iz ovog citata možemo vidjeti da je dio razloga za bombardiranje bio ukorijenjen u iščekivanju poslijeratne hegemonije. Strahujući šta bi sovjetska supersila mogla značiti u budućnosti, SAD i UKsu u suštini zastrašivali Sovjetski Savez kao i Njemačku. I dok su iz Dresdena dolazili neki industrijski i ratni napori, čini se da je motivacija kaznena i taktička.

Gomile leševa na pozadini uništenih zgrada.

Ukupno rat

Bombardovanje Drezdena se ponekad navodi kao primjer modernog 'totalnog rata', što znači da se uobičajena pravila rata nisu poštovala. Mete u totalnom ratu nisu samo vojne, već i civilne, a vrste oružja koje se koriste nisu ograničene.

Činjenica da su izbjeglice koje su bježale od sovjetskog napredovanja sa istoka izazvale porast stanovništva znači da je količina žrtava od bombardovanje je nepoznato. Procjene govore o broju od 25.000 do 135.000.

Odbrana Drezdena bila je toliko minimalna da je samo 6 od oko 800 britanskih bombardera oboreno tokom prve noći napada. Ne samo da su urbani centri srušeni, već je infrastruktura sravnjena od strane američkih bombardera, ubivši hiljade dok su pokušavali da pobegnu od rastuće vatrene oluje koja je zahvatila veći deo grada.

Snage spremne da izvrše takva razaranja koje su posetile na S Drezdenom se nije trebalo šaliti. Za nekoliko mjeseci, atomske bombe na Hirošimu i Nagasaki će iskoristiti totalni rat da stave uzvičnik na američku vojnu moć.

Nakon, sjećanje i kontinuirana debata

Kulturna, a ne industrijskacentar, Dresden je ranije bio poznat kao 'Firenca na Elbi' zbog brojnih muzeja i prekrasnih zgrada.

Tokom rata američki pisac Kurt Vonnegut boravio je u Dresdenu zajedno sa 159 drugih američkih vojnika. Vojnici su tokom bombardovanja držani u ormariću za meso, čiji su ih debeli zidovi štitili od požara i eksplozija. Užasi kojima je Vonnegut svjedočio nakon bombardovanja inspirisali su ga da napiše antiratni roman 'Klaonica-pet' iz 1969. godine.

Američki pokojni istoričar Howard Zinn, koji je i sam bio pilot u Drugom svjetskom ratu, naveo bombardovanje Drezdena — zajedno sa onim Tokija, Hirošime, Nagasakija i Hanoja — kao primer upitne etike u ratovima koji ciljaju civilne žrtve vazdušnim bombama.

Kao što su Nemci učinili Varšavi 1939. Drezden je u osnovi sravnjen sa savezničkim napadom. U okrugu Ostragehege, planina ruševina koja se sastoji od svega, od razbijenih zgrada do smrvljenih ljudskih kostiju, pretvorena je u mjesto za rekreaciju, čudan način da se obilježi ono što neki smatraju ratnim zločinom.

Možda užasi od Auschwitz s pravom zasjenjuje ono što se dogodilo u Dresdenu, iako bi se moglo zapitati mogu li se čak i tako užasne priče poput onih koje su proizašle iz ozloglašenog logora smrti iskoristiti za opravdanje dodatnih užasa koje su posjetili ljudi Dresdena u februaru 1945. godine, samo 2 sedmicenakon oslobođenja Auschwitza.

Sjena Dresdena proganjala je Arthura Harrisa do kraja njegovog života i nikada nije izbjegao optužbe da je Dresden ratni zločin.