Otmice su postojale skoro koliko i avioni. Od prve zabilježene otmice 1931. do tragičnih događaja 11. septembra, otmice su bile relativno uobičajena pojava u avio industriji 70 godina.

Od 2001. godine sigurnost je značajno pooštrena, a čitava generacija otmice čini se da je to gotovo u potpunosti nešto iz istorijskih knjiga. Evo nekih od najupečatljivijih priča o otmicama koje su privukle pažnju svijeta zbog svoje nečuvene, tragične ili potpuno bizarne prirode.

Prva: Ford Tri-Motor, februar 1931.

Prva zabilježena otmica aviona bila je u Peruu u februaru 1931. Peru je bio usred političkih previranja: neka područja kontrolisali su pobunjenici, druga vlada. Avioni su korišteni za bacanje provladine propagande na teritorije pod kontrolom pobunjenika u Peruu, ali njihova veličina je značila da su morali često točiti gorivo.

Jedan takav avion, koji je sletio na aerodrom pod kontrolom pobunjenika, bio je prisiljen dopuniti gorivo i odleti natrag u Limu, glavni grad, odbacujući pro-pobunjeničku propagandu umjesto provladine. Na kraju je revolucija bila uspješna i peruanska vlada je zbačena. Epizoda je označila prvu upotrebu otmice u otvorene političke svrhe, i tako će bitibiti daleko od posljednjeg.

Epidemija otmice: 1961-1972

Epidemija otmice u Americi počela je 1961. godine: preko 150 letova je oteto i odvezeno na Kubu, uglavnom od strane razočaranih Amerikanaca koji su htjeli prebjeći komunističkoj Kubi Fidela Kastra, nedostatak direktnih letova značio je da su otmice zapravo postale jedina opcija za one koji su htjeli letjeti, a kubanska vlada ih je dočekala raširenih ruku. To je bila odlična propaganda za Castra i sami avioni su često bili otkupljeni američkoj vladi.

Nedostatak sigurnosti na aerodromu značio je da je bilo lako ukrcati noževe, oružje i eksploziv kojim se prijeti posadi i drugim putnicima. Otmice su postale toliko uobičajene da su u jednom trenutku avio-kompanije počele davati svojim pilotima karte Kariba i špansko-engleske rječnike u slučaju da budu preusmjereni, a uspostavljena je direktna telefonska linija između kontrole letenja Floride i Kube.

Najduža otmica avionom: let Trans World Airlines-a 85, oktobar 1969.

Raffaele Minichiello se ukrcao na let Trans World Airlinesa 85 na posljednjoj dionici preko Amerike, od Los Angelesa do San Francisca, u ranim satima 31. oktobra 1969. 15 minuta nakon leta, ustao je sa svog sjedišta i otišao do stjuardesa držeći napunjenu pušku, zahtijevajući da ga odvedu u kokpit. Kada je stigao, rekao je pilotima da lete avionom za NewYork.

Raffaele Minichiello, američki marinac koji je preusmjerio TWA avion iz SAD-a u Italiju.

Kada se avion zaustavio da napuni gorivo u Denveru, 39 putnika i 3 putnika 4 stjuardese je dozvoljeno da se iskrcaju. Nakon ponovnog dopunjavanja goriva u Maineu i Shanonu u Irskoj, avion je sletio u Rim, skoro 18,5 sati nakon što je otet.

Minichiello je uzeo taoca i pokušao da stigne do Napulja, ali je izazvala velika količina publiciteta značilo je da je potjera brzo bila u toku i da je on uhvaćen. Kasnije procjene su sugerirale da je Minichiello patio od posttraumatskog stresnog poremećaja nakon borbi u Vijetnamskom ratu i da nije imao dovoljno novca da kupi avionsku kartu kući od Amerike do Italije da posjeti svog umirućeg oca. Izrečena mu je kratka kazna, smanjena nakon žalbe, i jedva je odslužio godinu dana zatvora.

Najmisterioznije: let 305 Northwest Orient Airlinesa, novembar 1971.

Jedna od najvećih misterija 20. veka avijacija je sudbina zloglasnog otmičara poznatog kao D. B. Cooper. Sredovečni biznismen se ukrcao na let 305 iz Portlanda za Sijetl 24. novembra 1971. Kada je avion poleteo, upozorio je stjuardesu na činjenicu da ima bombu i tražio 200.000 dolara u 'američkoj valuti po kojoj se može pregovarati'.

Let je sletio u Seattle nekoliko sati kasnije da bi FBI-u dao vremena da prikupi novac za otkupninu i padobrane Cooperaje zatražio. Za razliku od drugih otmičara tog vremena, svjedoci su rekli da je bio miran i ljubazan: nije imao interesa da povrijedi ostalih 35 putnika na brodu.

Kada su putnici zamijenjeni u zamjenu za novac za otkupninu i padobrane, avion je ponovo poleteo sa kosturnom posadom: oko pola sata kasnije, D. B. Cooper je padobranom skočio iz aviona sa kesom novca vezanom oko struka. Nikada više nije viđen niti čuo za njega, uprkos jednoj od najopsežnijih operacija potrage i izvlačenja u istoriji FBI-ja. Njegova sudbina je do danas ostala nepoznata i jedna je od najvećih nerazjašnjenih misterija u avijaciji.

FBI poter za D. B. Coopera

Image Credit: Public Domain

The Izraelsko-palestinska debata: Air France let 139, juni 1976.

27. juna 1976., let Air Francea 139 iz Atine za Pariz (porijeklom iz Tel Aviva) oteli su dvojica Palestinaca iz Narodnog fronta za oslobođenje Palestina – Eksterne operacije (PFLP-EO) i dva Nijemca iz urbane gerilske grupe Revolucionarne ćelije. Preusmjerili su let za Beghazi i dalje za Entebbe, Uganda.

Aerodrom Entebbe je oslobodio Idi Amin, predsjednik Ugande čije su snage podržavale otmičare, a 260 putnika i članova posade držani su kao taoci na praznom aerodromu terminal. Idi Amin je lično dočekao taoce. Otmičari su tražili otkup od 5 miliona dolara, kao ioslobađanje 53 pro-palestinska militanta, inače bi počeli da ubijaju taoce.

Dva dana kasnije, prva grupa ne-izraelskih talaca je oslobođena, a potom su oslobođeni svi ne-izraelski taoci. Ovo je ostavilo oko 106 talaca u Entebbeu, uključujući i posadu avio-kompanije, koja je odbila da ode.

Pokušaji da se pregovara o oslobađanju talaca su propali, što je dovelo do toga da je izraelska vlada odobrila komandosu protivterorističku misiju spašavanja talaca. Planiranje misije trajalo je nedelju dana, ali samo 90 sekundi za izvršenje, i bila je uglavnom uspešna: 3 taoca su ubijena tokom misije, a jedan je umro kasnije nakon što je zadobio povrede.

Kenija, sused Ugande, podržala je izraelsku misiju , što je navelo Idija Amina da naredi ubistvo stotina Kenijaca u Ugandi, a hiljade drugih bježe od progona i potencijalne smrti. Događaj je podijelio međunarodnu zajednicu, koja se ujedinila u svojoj osudi otmice, ali je ostala pomiješana u reakciji na izraelski odgovor.

Najsmrtonosniji: 11. septembar 2001.

Rano ujutro 11. Septembra 2001. godine, četiri leta na istočnoj obali Amerike otela je Al-Kaida u terorističkom činu. Umesto da traže novac, uzimaju taoce ili skreću kurs aviona iz političkih razloga, otmičari su zapretili posadi i putnicima bombom (bez obzira da li su zaista imalieksploziv je nejasan) i preuzeo kontrolu nad kokpitom.

Tri od četiri aviona preletjela su na ključne znamenitosti: kule bliznakinje i Pentagon. Četvrti avion se srušio na polje u Pensilvaniji nakon što su putnici savladali otmičare. Njegova stvarna destinacija je nepoznata.

Napad je i dalje najsmrtonosniji teroristički akt u istoriji do sada, koji je rezultirao sa skoro 3.000 mrtvih i 25.000 povrijeđenih. To je potreslo svijet, djelovalo je kao katalizator ratova u Afganistanu i Iraku i osakatilo avijacijsku industriju, prisiljavajući uvođenje novih, mnogo rigoroznijih sigurnosnih provjera kako bi se spriječile slične pojave u budućnosti.